Eergisteren was een van de treurigste dagen in mijn carriere als fietser. Want ik regende doornat op weg naar mijn werk, en ook weer op weg naar huis. Het regende onophoudelijk, het was erg koud, in de achtertuin lag de laatste sneeuw te smelten. En toch... kwam ik diverse bloeiende bloemen tegen. Meest op de dijk, aan de zuidkant.
Ik telde een stuk of wat soorten: boerenwormkruid, knoopkruid, akkerdistel, boterbloem, kropaar.
boerenwormkruid
Boterbloem
Knoopkruid
Toch zijn planten ook niet gek. Als het weer echt koud is, en er te weinig licht is, laten veel planten hun stuifmeel niet los. Het zit dan beschermd in een omhulsel. Pas als de weersomstandigheden goed zijn voor insecten, komt stuifmeel beschikbaar. Het moet dan voldoende licht zijn, en de temperatuur moet hoog genoeg zijn, bijvoorbeeld een graad of 10. Dan kunnen insecten komen die de plant bevruchten. En zo kunnen toch ook midden in de winter nog zaden gevormd worden.
Bij die omstandigheden willen bijen ook nog weleens een uitstapje maken. Het maakt ze dan niet uit of het midden in de winter is. Mijn vader heeft eens een bij met stuifmeel gezien op tweede kerstdag. Uitzonderlijk, maar het gebeurt wel.
Zo zijn insecten en bloemen op elkaar ingespeeld, tot midden in de winter aan toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten