De vier voornaamste problemen met honing zijn:
1. gebruik van antibiotica in bijenvolken om ze gezond te houden. Antibiotica kan zo in honing komen. Dit is verboden in de EU. Ik gebruik het zelf nooit, ik gebruik alleen biologische middelen.
2. Stuifmeel eruit filteren om de honing niet te laten kristalliseren. Dan blijft het dus langer vloeibaar. Maar daarmee kan je dus ook niet controleren waar de honing vandaan komt. Alhoewel slechts enkele experts in de wereld dit kunnen controleren op basis van stuifmeel. Er gaan dan ook werkzame stoffen verloren. Ik zeef alleen was en 'lichaamsdelen' van bijen uit mijn honing, met een kaasdoek. Stuifmeel zit er gewoon in.
3. Honing te vroeg oogsten. Dat gebeurt in China veel volgens onderstaande link. Nectar direct van de bloem bevat 20 tot max 50% suikers (glucose/fructose), honing minimaal 80%. Dat betekent dat er veel water uit nectar moet verdwijnen om het honing te laten worden. Bijen drogen honing in en tijdens dat proces voegen ze enzymen toe. Dat proces duurt enkele dagen tot enkele weken, afhankelijk van het weer. Als je de bijen nectar laat halen en dat dan te vroeg (dagelijks) oogst en zelf indroogt, krijg je honing zonder toegevoegde enzymen. Mijn honing heeft meestal 17% water.
4. Andere suikers toevoegen aan honing. Je kunt bijvoorbeeld uit mais ook suikerstroop maken en dat toevoegen aan honing. Geen haan die er naar kraait behalve als je gaat testen, dan klopt er iets niet. Ook dit gebeurt veel in China volgens diverse artikelen. Uiteraard doe ik dit nooit.
De goedkoopste supermarkthoning is dus misschien helemaal geen honing. Zeker als het non-EU honing is. Zie ook: http://honingenbij.
https://badbeekeepingblog.com/2017/01/19/one-more-thing-about-chinese-honey/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten