Balsemien honing

Wat een geweldig intensieve twee dagen heb ik achter de rug! Donderdag na mijn werk ben ik begonnen met oogsten in de Biesbosch. Ik appte even met mijn vrouw dat ik 'iets later' zou zijn, maar dat ik pas om acht uur 's avonds de laatste bak in de auto had, had ik niet gedacht! De zon ging al bijna onder, prachtig weer was het.

Scheelt ook dat ik twee keer terug moest omdat ik dingen vergeten was... wie zijn hoofd niet gebruikt, moet zijn benen gebruiken zegt mijn moeder altijd. En nog steeds ging ik honing oogsten zonder een veger om alle bijen van de raat af te vegen. Ik heb dat dus gedaan met een uitgebloeide zuringbloem. Ging ook.

En nog steeds had ik de honing niet geproefd. Was het echte balsemienhoning of zou er ook een spoortje woudhoning tussen zitten? Dat kon ik niet proeven met gemiddeld honderd boze dames om me heen zoemend. Gelukkig kwam er slechts een keer een bij in mijn kap, die stak in mijn keel. Verder bijna niet gestoken door mijn pak en handschoenen en spijkerbroek heen.

Ik had de auto vol... met fantastische lichte balsemienhoning!! Ik ben niet zo'n fan van zware honingen zoals woudhoning, zeker de dennenvariant kan me niet zo bekoren. En heidehoning houd ik ook niet van.

Vrijdagmorgen ben ik naar mijn moeder gereden die een plaats heeft waar honing geslingerd kan worden. De bijkeuken. Ik ben weer tot een uur of acht 's avonds bezig geweest. Met ruime koffiepauzes, dat dan weer wel. En een praatje op zijn tijd met mijn moeder en andere mensen die langs kwamen.

Ik had tussen de 130 en 150 kilo! Daar word ik toch wel een beetje dankbaar van. Voor mijn doen is dat veel, mijn grootste oogst in een keer tot nu toe. Kostte me dus anderhalve dag om uit de kast in emmers te krijgen. Inclusief ongeveer 250 km auto rijden. Nu nog de potjes... ik (kleingelovige) had nog maar 40 potjes.